دکتر شریعتی در حال حرف زدن راجع به اشک

اشک فقط وسیله ای برای تخلیه احساس و خالی شدن نیست .

اشکی واقعا اشکه که صاحب خودش رو آگاه تر  و عاشق تر و با ایمان تر کنه. ساده تر بگم : اشک برای پایین گذاشتن بار احساس مسئولیت نیست . آماده شدن برای برداشتن یه بار سنگین تره .

دکتر علی شریعتی می گه  :

گریه‌ای که تعهد و آگاهی و شناخت محبوب یا فهمیدن و حس کردن ایمان را به همراه نداشته باشد ، کاری است که فقط به درد شستشوی چشم از گرد و غبار خیابان می‌آید.

آیا من توهم توطئه دارم؟

ما آدم ها با اینکه خیلی خودمون رو زرنگ و واقع بیمن و عاقل  می دونیم ولی گاهی به پای تخیلی ترین سریال ها و فیلم ها هم اشک می ریزیم.

یه جا نوشته بود :

نتایج یک تحقیق روی احساسات مردان در زمان تماشای فیلم نشان می دهد که فیلمهای سرگرم کننده ای چون تام و جری و ارباب حلقه ها اشک مردان قرن 21 را می آورد.

حالا خودمونیم :

به نظر شما این احتمال وجود نداره که اشک های از سر سرگرمی و تخیل، اونقدر ما رو تخلیه روانی و عاطفی کنن که دیگه فرصت و انگیزه و رمقی  برای اشک ریختن به پای  حقیقت ها و واقعیت ها نداشته باشیم؟!

ممکنه؟!