می گن یه موشکی رفت بلندپروازی کنه، به جای هدف فرضی، اشتباهی فرود اومد وسط اقبانوس. الان سال هاست در قعر اقیانوسه. همه ی وجودشُ خزه و جلبک گرفته. ماهیا میان بهش نوک می زنن. یه سفره ماهی هم هست، لوله ی موشکُ با زایشگاه اشتباه گرفته. هر سال میاد اونجا زاد و ولد می کنه.
می گن یه هواپیمایی رفت بلندپروازی کنه. سرش گیج رفت. کلاً از رادار محور شد. دو ساله دارن دنبال لاشه و جعبه سیاه و باقی قطعاتش می گردن. پیداش نمی کنن. هواپیمای مسافربری رو چه به بلندپروازی؟! شاتل فضائیش هم اگه سر به راه نباشه، از مدار خارج می شه.
می گن که یه ماهواره ای رفت بلندپروازی کنه، از مدار خارج شد. هنوز که هنوزه توی جو سرگردانه. هیچ مداری به ماهوارگی قبولش نمی کنه. رسماً شده زباله ی فضایی. عاطل و باطل داره در فضای ماورای جو سیر می کنه.
می گن به هنرپیشه ای رفت خیلی بلندپروازی کنه. به همه ی فیلم نامه ها دست رد زد. الآن از فرط بیکاری، شبا، جُنگ اجرا می کنه. مسابقه ی نشستن روی صندلی و ماست خوری و اینجور مسائل. دیگه مدیر برنامه هم نداره. زنگ می زنی، خودش جواب می ده. با یه تخفیف خوب، حاضره برای جشن تولد بچه ی شما هم بیاد.
می گن
به دانشجویی رفت خیلی بلندپروازی کنه. همه ی واحدها رو با سختگیر ترین اساتید ممکن
برداشت. بعد دو ترم مشروط شدن، ترک تحصیل کرد. الان گوشه ی خیابون، کنار یه جوی آب
نشسته، زل زده به گذر عمر.
یه کاسبی هم رفت بلندپروازی کنه، الآن گوشه ی زندانه. فک و فامیلش دور افتادن برای رضایت گرفتن از طلبکارا. خیر ببینن الهی.
البته بلندپروازی، چیز بدی نیست. به شرط اینکه با بال و پر غرور و خودبزرگ بینی انجام نشه.
بلندپروازی چیز بدی نیست، به شرط اینکه عقلمون مدیر احساس مون باشه، نه بالعکس.
بلندپروازی چیز بدی نیست. به شرط اینکه با ایمان و توکل بر خدا همراه باشه.
بلندپروازی چیز بدی نیست. به شرط اینکه از سکوی هوی و هوس و توهم انجام نشه.
