یه قانونی که خدا هم بهش مهر تأیید زده میگه: «هر کسی، اختیار مال خودشُ داره و می تونه با هاش خرید و فروش انجام بده. ولی به شرط اینکه طرف جزء عقلا باشه»
البته منظور از این عقلا، افلاطون و ارسطو و پرفسور بالتازار نیست.
منظور همون بقال سر کوچه و دست فروش کنار خیابونه.
منظور هر کسیه که اهل دو دو تا چهار تا باشه؛
این یعنی، خرید و فروش باید روی حساب و کتاب و دو دو تا چهارتا باشه...
ساده ترش کنم : خرید و فروش باید برای سود کردن باشه، نه ضرر کردن و زیان دیدن.
می خوایم از خرید و فروش حرف بزنیم. به قول قدیمی ها، از بیع و شراء؛
صحبت خرید و فروش که میشه،حقوق دان ها میگن :
«هر خرید و فروشی، 4 تا رکن داره :
اولیش، فروشنده ست که بایع هم میگن بهش.
دوم، خریدار یا همون مشتری
سوم، جنس، یا مَبیع
چهارم هم قیمت یا ثمن؛»
عاقل کسیه که قبل از هر معامله ای، برای یه لحظه هم که شده، بشینه و با خودش فکر کنه...
فکر کنه ببینه داره چی رو معامله می کنه و با کی معامله می کنه و به چه قیمتی معامله می کنه...
عاقل، اهل خرید و فروش های هوشمندانه ست.
