شهرت چیز بدی نیست.
اصلن خیلی وقتا دست خود آدم نیست.
کسی که قدّ بلندشُ باید توی کتاب رکوردها ثبت کنن، خواسته و ناخواسته، مشهور می شه.
ولی شهرت هایی هم وجود داره که ارادیه و خدا، بعضی از اونا رو خوش نداره.
مثلاً خدا خوش نداره کسی به خاطر سبک خاص لباس پوشیدنش مشهور و انگشت نما بشه.
از امام اولمون روایت شده که فرمود:
«شهرتی که با لباس به دست بیاد، مشمول بغض و غضب خداست. »
بعضیا، لباسُ می پوشن که سردشون نشه، یا اگه هوا گرمه، آفتاب پوستشونُ نسوزونه و تحت تأثیر اشعه های ماورای بنفش، دچار سرطان پوست نشن....
بعضیای دیگه، لباسُ برای این می پوشن که هم سردشون نشه، هم پوستشون آفتاب سوخته نشه و سرطان پوست نگیرن، هم زیبا و موقر جلوه کنن.
اما بعضیا، لباس می پوشن چون می دونن خدا، دوست داره انسانُ پوشیده و مستور ببینه.
اینا، هم از سرما و گرما محفوظن، هم زیبا و موقر جلوه می کنن، هم چون با لباس پوشیدنشون خدا رو بندگی می کنن، رضایت خدا رو به دست میارن.
زرنگی یعنی همین....
