وقتی از بقیه هیچ توقعی نداری و فقط چشم انتظار لطف و رحمت خدا هستی، بقیه هر کاری که برات انجام بدن، بهش برچسب لطف می زنی و از لطف بقیه در حق خودت شاد میشی...
اما وقتی با چشم توقع به بقیه نگاه می کنی، اونا هر کاری که برات انجام بدن، به کارشون برچسب وظیفه می زنی و با هر نقصی که توی کارشون باشه، ناراحت می شی...
برای همینه که آدمای قانع و کم توقع، آدمای شادی هستن و آدمای پر توقع، معمولا افسرده و ناراحت...
