نردبان سه پله ای

نردبون ترقی دنیا و آخرت یه نردبونه سه پله ایه .

برای هر روز  از روزای زندگیمون باید این سه پله رو بشناسیم و از اون ها بالا بریم

اسم پله اول ، مشارطه ست .  هر روز اول صبح که از خواب پا میشیم و نماز می خونیم ، سر سجاده با خودمون شرط می کنیم که فلان کار رو انجام بدیم و فلان اشتباه رو مرتکب نشیم .

بعد از مشارطه ، نوبت پله دومه ، پله ای که سخت ترین پله ست و اسمش هست : مراقبه.

 

مراقبه یعنی اینکه باید در طول روز مراقب باشیم که زیر قول و شرطمون نزنیم . اگر هم بی حواس شدیم و  اشتباهی کردیم ، فورا یادمون بیفته و جبران کنیم .

شب که میشه ، قبل از خواب نوبت پله سومه . پله ای که ما رو حسابدار خودمون می کنه .

روی پله محاسبه باید مث یه حسابدار دقیق و حساس ، مو رو از ماست بکشیم .

اگه حساب و کتاب هامون درست بود که خدا رو شکر ولی اگه شرکت وجودمون زیان ده شده بود، یه پله چاهارم هم هست به اسم معاقبه .

معاقبه یعنی خودمون واسه خودمون یه جریمه در نظر بگیریم . ان شاء الله که کار به اون جا نمی کشه.

خودت قاضی باش، خودت متهم

 توی این دنیا ، دنیایی که همش دو روزه و قراره بیاد و بره ، همه چی حساب و کتاب داره .

 دنیایی که قراره بیاد و بمونه و با موندنش به همه ما رنگ جاودانگی بزنه ، چطور می تونه بی حساب و کتاب باشه ؟

 خوش به حال اون هایی که سرشون به حسابه .

 امام صادق(ع) فرمود:بر هر مسلمونی که مقام ائمه رو شناخته لازمه که هر شب و هر روز قاضی اعمال خودش باشه.

 هر مومنی بایدخودش  به حساب کارهایی که انجام داده برسه .

 اگه کار خوبی انجام داده سعی کنه بیشتر انجام بده و اگه مرتکب بدی شده از خدا طلب آمرزش کنه .

 هر کی که اینجوری باشه، روز قیامت خوار و سرافکنده نیست

فرق آدمیزاد با سنگ

رحمت بودن یا زحمت بودن چیزایی که خدا برای ما می فرسته، بیش تر از هر چیز دیگه ای به خود ما بستگی داره.

ما ها، اگه از فکر و امکاناتمون درست استفاده کرده باشیم، بارون خدا برامون برکت و  رحمته. ولی اگه افتاه باشیم به جون جنگل و درخت ها رو بریده باشیم،  همون بارون می شه زحمت و سیلاب و بلا و گرفتاری...

خدا، اوضاع هیچ فرد و جامعه ای رو عوض نمی کنه، مگه اینکه  اون فرد یا اون جامعه، خودش از درون خودش دست به یه تغییراتی زده باشه...

فرق ما آدما با سنگ همینه.....

 

 

هم ما آدما و هم تخت سنگ ها،‌ جفتمون آفریده و بنده ی خدائیم.

ولی ما ها بر خلاف سنگ، یه چیزی داریم به اسم «اختیار»

سنگ ممکنه بر اثر سیلاب تکه تکه و متلاشی بشه.....

ممکن هم هست  که توسط یه هنرمند سنگ تراش تبدیل به یه اثر هنری بشه و  بره توی موزه.

ولی سنگ  مقابل این  دو تا سرنوشت متفاوت ، کاملاً بی اختیاره و هیچ حق انتخابی نداره.

ولی ما آدما،‌ این حق انتخاب رو داریم که تعیین کنیم می خوایم  اتفاقاتی که برامون می افته، فرصت باشه یا تهدید.

رحمت باشه یا زحمت .

نعمت باشه یا نقمت.

خیر باشه یا شر.