خدا، فرشته
های رقیب و عتید داره. فرشته هایی که همیشه
ی خدا، مشغول نظارت و ثبت رفتار و گفتار و کردار و ذهنیت های ما هستن. فرشته
های همیشه حاضری که با همه وجودشون حواسشون به ماست و روز قیامت نسبت به خوبی ها و
بدی های ما شهادت می دن .... ولی کاش
فقط قرار بود فقط همین فرشته ها ناظر ما باشن... مراقب
های دیگه ای هم وجود دارن که ما از اون ها
غافلیم. نظارت
هایی که فقط چند لحظه فکر کردن به اون ها، کاری می کنه تا سر آدم سوت بکشه ...
من و تو گاهی فکر می کنیم زمین و در و دیوار، مرده هستن و سهمی از احساس ندارن.
ولی وقتی سراغ آیه های قرآن می ریم، تازه یادمون می افته که هیچ ذره ای از هستی مرده نیست.
یادمون می افته در و دیوار هم احساس و شعور دارن و مشغول تسبیح خدا هستن.
برای همین هم مراقب ما هستن و یه روز مثل فرشته های ثبت اعمال، نسبت به خوب و بد ما گواهی می دن ....
اگه از خوبی مون گزارش بدن که خوش به حالمون و اگه از بدیمون بگن، خدا بهمون رحم کنه....
اصلاً کاش فقط زمین و آسمون و در و دیوار مراقبمون بودن، کاش!
قضیه اونجاست که دست و پا و چشم و زبون و تک تک سلول ها و اعضای بدن خودمون هم مراقب ما هستن ...
اعضایی که ما فکر می کنیم مال ما هستن و به فرمان ما، ولی واقعیت چیز دیگه ایه....
واقعیت اینه که دست و گوش و چشم و پای ما، بیشتر و پیش تر از اونکه مال ما و به فرمان ما باشن، مال خدا هستن و به فرمان خودش....
برای همین هم وقتی خدا بهشون دستور نظارت بر ما رو داده باشه، طبق دستور عمل می کنن ...
