دکتر شریعتی در حال حرف زدن راجع به اشک

اشک فقط وسیله ای برای تخلیه احساس و خالی شدن نیست .

اشکی واقعا اشکه که صاحب خودش رو آگاه تر  و عاشق تر و با ایمان تر کنه. ساده تر بگم : اشک برای پایین گذاشتن بار احساس مسئولیت نیست . آماده شدن برای برداشتن یه بار سنگین تره .

دکتر علی شریعتی می گه  :

گریه‌ای که تعهد و آگاهی و شناخت محبوب یا فهمیدن و حس کردن ایمان را به همراه نداشته باشد ، کاری است که فقط به درد شستشوی چشم از گرد و غبار خیابان می‌آید.

گول اشکاشُ نخور

گول بعضی از اشک ها رو نباید خورد.

آخه به قول معروف بعضی از اشک ها، اشک تمساح هستن.  مثلاً برادرهای یوسف وقتی به خیال خودشون  سر برادرشون رو زیر آب کردن، اومدن پیش باباشون و خیلی گریه کردن.  ولی اشک شون از سر دلسوزی نبود. از سر خباثت تمساح درونشون بود.

ولی توی همون قصه، یه پدری بود به اسم یعقوب که شب و روز کارش اشک ریختن بود.

بین اشکی که یعقوب می ریخت و اشکی که بچه های یعقوب می ریختن زمین تا آسمون فرقه.

قیمت همه اشک ها یه جور نیست.

آیا من توهم توطئه دارم؟

ما آدم ها با اینکه خیلی خودمون رو زرنگ و واقع بیمن و عاقل  می دونیم ولی گاهی به پای تخیلی ترین سریال ها و فیلم ها هم اشک می ریزیم.

یه جا نوشته بود :

نتایج یک تحقیق روی احساسات مردان در زمان تماشای فیلم نشان می دهد که فیلمهای سرگرم کننده ای چون تام و جری و ارباب حلقه ها اشک مردان قرن 21 را می آورد.

حالا خودمونیم :

به نظر شما این احتمال وجود نداره که اشک های از سر سرگرمی و تخیل، اونقدر ما رو تخلیه روانی و عاطفی کنن که دیگه فرصت و انگیزه و رمقی  برای اشک ریختن به پای  حقیقت ها و واقعیت ها نداشته باشیم؟!

ممکنه؟!

هر دو تا اشک است، اما این کجا و آن کجا

اشک، اشکه ولی همه اشک ها یه قیمت نیستن ...

روزهای سرد وقتی از خونه بیرون می زنیم ، ممکنه بدون اینکه بخوایم اشک بریزیم .

سر و کارمون اگه به پیاز بیفته ، باز هم اشک می ریزیم . گرد و غبار و آلودگی هوا و دست کثیف هم می تونن باعث جاری شدن اشک بشن ....

ولی این اشک ها کجا و اشکی که از سر احساس و عاطفه باشه کجا؟

یک قابلیت انحصاری

جایی نوشته بود :

انسان تنها موجودی است که گریه میکند . ریزش اشک در فشارهای هیجانی یا خوشحالی زیاد در هیچ آفریده ی دیگری بغیر از انسان به عنوان یک کار و عمل طبیعی شناخته نشده است .

خب حالا که اشک فقط و فقط مخصوص ما انسان ها ست، پس مطمئنا یه جور کماله.

مثل عقل داشتن که کماله و مخصوص ماانسان هاست .  یا مثل حرف زدن که باز هم کماله و مخصوص ما آدم هاست . کمال هامون رو دست کم نگیریم !

فرق سریال ستایش با فوت عمه شوهر

میگن طرف، اشکش دم مَشکشه.

یعنی چی؟ یعنی به هر بهونه ای، دستمال بر می داره و های های، عینهو ابر بهاری گریه می کنه. 

بعضی از خانم ها اینجور هستن. یعنی براشون فرق نمی کنه سریال ستایشُ ببینن یا عمه شوهرشون  به رحمت خدا رفته باشه. واسه جفتش اونقدر اشک می ریزن که ی دو نفر  باید بیان و زیر بغل هاشون رو بگیرن...

حالا به نظر شما، اینکه اشک آدم دم مشک آدم باشه، یه جور عیبه یا یه جور هنر؟!