تسلیم داریم تا تسلیم

تسلیم داریم تا تسلیم

یه وقتایی  عین این فیلمای سینمایی، طرفُ از  هر چهار طرف محاصره می کنن و میگن:

« دیگه راه فراری نداری ، تسلیم شو!»

طرف هم با  این که دلش نمی خواد تسلیم شه، ولی چون راه دیگه ای نداره، دستاشُ بالای سرش می گیره و تسلیم می شه.

همچین آدمی، دستاش تسلیمه، ولی دلش تسلیم نیست...

اتفاقاً بعضیا اینجوری تسلیم خواست خدا می شن.

یعنی دلشون به اون چیزی که خدا براشون خواسته راضی نیست، ولی چون چاره ی دیگه ای ندارن ، چیزی نمی گن...

ولی بعضیای دیگه از صمیم قلب تسلیم خواست و اراده ی خدا هستن...

مثل ابراهیم و اسماعیل که حتی ته دلشون هم اعتراضی به دستور خدا نداشتن.

خوش به حالشون....

خدا از ما امتحان سخت نمی گیره

اگه ابراهیم اون خواب عجیبُ دید.

اگه مأمور شد تا اون مأموریت سختُ انجام بده.

اگه با هزار مکافات و سختی قضیه رو با اسماعیلش در میون گذاشت

فقط یه دلیل داشت...

خدا می خواست ببینه این پدر و پسر، چقدر اهل تسلیم هستن.

می خواست ببینه تا کجا هر چی که بگه، اون دو نفر می گن چشم.

امتحانی که ابراهیم و اسماعیل ازش نمره ی قبولی گرفتن، سخت ترین امتحانی بود که می شد از یه پدر و پسر گرفت.

خدا، از اما، از اینجور امتحان های سخت نمی گیره.

ولی خودش گفته هیچ کسی رو هم بی امتحان نمی ذاره.

ما هم، اونجوری که آیه های قرآن میگن، سالی یکی دو بار امتحان می شیم تا معلوم بشه چقدر اهل تسلیم هستیم.

البته از مال ما سوال هاش آسون تره!