وقتی دعوای رئال - بارسا، دعوای شیعه -سنی می شود

این بچه های کوچه ی ما، بعضی هاشون طرفدار بارسا هستن، بعضی هاشون طرفدار رئال.

وقتی هم که توی کوچه گل کوچیک بازی می کنن، یه عده شون میشن بارسا، یه عده دیگه هم لباس رئال می پوشن.

یه نخودی هم دارن که گزارشگر می شه و می گه: حالا رئال مادرید گل پنجمُ به بارسا می زنه. رئال مادرید پنج، بارسا چاهار!

کسی اگه ندونه فکر می کنه واقعاًَ توی کوچه ی ما ال کلاسیکو بر قراره.

حکایت دعوای این شبکه های تفرقه اندازی که به اسم شیعه و سنی فعالیت می کنن هم  حکایت همین  ال کلاسیکوی  توی  کوچه ی ماست.  همین ال کلاسیکو تا حالا کلی شیشه از خونه های همسایه ها شکسته!

نمایندگی رسمی خدا روی زمین!

بالای مغازه ش یه تابلوی بزرگ زده بود که «نمایندگی رسمی شرکت فلان »

چند وقت بعد، همون شرکت فلان اطلاعیه داد که این مغازه از ما نمایندگی نداره.

به صاحب مغازه گفته بودن: شرکت که می گه شما ازش نمایندگی نداری.

صاحب مغازه جواب داده بود: شرکت بیخود می گه! ما اولین و تنها نماینده ی رسمی شون هستیم!

حالا حکایت، حکایت بعضی از این شبکه های ماهواره ایه که خودشونُ  تنها نماینده و  مدافع رسمی مذهب شیعه یا اهل سنت می دونن.

تک خوری به شیوه شیخ حسن اللهیاری

یکی از این شبکه های ماهواره ای تفرقه انداز  هست کلاً فقط یه نفر مجری داره. فکر کنم فیلمبردار شبکه هم خودش باشه.  اول دوربینُ می کاره، بعد میاد جلوش.  یکی هم نیست بهش بگه:

آخه بی مرام! تک خوری کار خوبی نیست.

خب یه چهار نفر از اون همفکراتُ هم بیار که تک ستاره ی شبکه ت، فقط خودت نباشی. بذار به چند هزار دلار از اون دلارهای آمریکایی هم به بقیه برسه!

پیش پای چشم همه کبوده

به یکی گفتن: جلوی  بچه تونُ بگیر. این توی کوچه به همه ی بچه ها می زنه.

طرف پای چشمشُ نشون داد و گفت: چه جوی جلوشُ بگیرم؟!  این بچه، پای چشم خود منم کبود کرده!

بعضی از این شبکه های ماهواره ای هم همینجوری هستن. مثلاً  ادعاشون اینه که دارن از مذهب شیعه  دفاع می کنن. ولی توهین هایی که به علمای شیعه انجام می دن از توهینی که نسبت به مقدسات اهل سنت انجام می دن کمتر نیست.

خلاصه که پای چشم همه از سنگ پرونی این شبکه ها، کبوده. شیعه و سنی هم نداره!

استاد بافتن ریسمان به آسمان

من یه دوستی دارم که از کارشناس-مجری یکی از این شبکه های تفرقه انداز، با لفظ استاد یاد می کنه.

یه روز از دستش ناراحت شدم و گفتم: این یارو اصلاً سواد درست و حسابی نداره. تو واسه چی به این می گی استاد؟

گفت: اختیار داری! تبحری که ایشون در دروغ بافی و مغلطه کردن دارن،  هیشکی نداره. ایشون استاد تمام  رشته ی ربط دادن آسمون به ریسمون هستن.

رابطه ی قمه زنی با حرمت گوجه فرنگی

میگن گوجه فرنگی، برای اولین بار در زمان ناصرالدین شاه وارد ایران شد.  اون موقع بعضیا فکر می کردن که گوجه فرنگی، چون از فرنگ اومده، نجسه و خوردنش حرومه.

یه پدری هم بود که پسرش اهل همه جور خلافی بود. از دزدی بگیر تا هیزی و کارای دیگه.

ولی پدر، دندون روی جگر می ذاشت و چیزی به پسر نمی گفت.

تا اینکه یه روز فهمید پسرش نیم کیلو گوجه فرنگی آورده خونه.  اینجا بود که  کار به استخون پدر رسید و پسرُ از خونه بیرون انداخت و گفت: هر کاری کردی هیچی نگفتم، ولی دیگه نمی تونم سکوت کنم. کارت به جایی رسیده که گوجه فرنگی میاری توی خونه ی من؟

حالا حکایت،‌حکایت بعضی از این شبکه های تفرقه اندازه که فقط روی قمه زنی حساسیت دارن. انگار که اگه قمه زنی زیر سوال بره، کل دین  و مذهب زیر سوال رفته.

اصلاً بعضی از این شبکه ها، اصول دین شون شش تاست و  یکیش همین قمه زنیه!

خود شیفتگی در حد تیم ملی هاکی روی یخ

رایانه ی شخصی شنیده بودیم. دوچرخه و اتوموبیل شخصی هم شنیده بودیم. کیف و کفش و لباس هم قاعدتاً باید شخصی باشه.

ولی شبکه ی شخصی نشنیده بودیم که به لطف بعضی ها، هم شنیدیم، هم دیدیم.

بعضی از این شبکه های ماهواره ای تفرقه انداز، کاملاً شخصی هستن. یعنی در هر ساعت از شبانه روز که تلویزیونُ روشن کنی، چهره ی آقای فلانی رو می بینی. اصلاً کسی دیگه اسم شبکه رو نمی گه که. همه میگن شبکه ی این یارو فلانی.

بعضیا علاوه بر اینکه کسی غیر از خودشونُ مسلمون نمی دونن،  حتی کسی غیر از خودشونُ مجری و کارشناس و گوینده هم به حساب نمیارن.

یعنی خودشیفتگی در حد تیم ملی هاکی روی یخ!

اسم خودم را می گذارم بیگلا بیگلا

خب سواله دیگه، یه وقتایی برای آدم پیش میاد.

منم سوال پیش اومده برام.  از قدیم و ندیم هم گفتن: ندانستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است.

منم  از بعضی چیزا اطلاع ندارم ،  ولی می خوام با سوال پرسیدن،  مطلع بشم.

سوال من اینه:

این شبکه هایی که به اسم اسلام، این همه از علما و مراجع و جمهوری اسلامی انتقادات توهین آمیز می کنن، این شبکه ها چرا یه بار بر ضد آمریکا و انگلیس و اسرائیل چیزی نمی گن؟!

اصلاً اینا اگه یه بار از آمریکا انتقاد کنن، من  رسماً اسم  خودمُ عوض می کنم میذارم «بیگلا بیگلا»!

هنر فحش دادن

ما یه آشنایی داریم مرید یکی از این شبکه های طرفدار تشیع ناب انگلیسیه. یعنی اجازه نمی ده کسی  اسم مدیر و مجری و همه کاره ی اون شبکه رو بدون وضو بیاره.  یه بار توی جمعی در تعریف و تمجید از همون آقا گفت: «ایشون روزی چهار ساعت تمام،  بدون خستگی با مخالفان مبارزه می کنه»

آقا بزرگم همون جا گفت: «فحش دادن که کاری نداره. ما توی گاراژمون یکی رو داریم که می تونه عوض چهار ساعت، روزی  دوازده ساعت،‌بدون خستگی فحش بده، اونم فحش غیر تکراری!»

یعنی هیچ کسی توی جمع اینجوری قانع نشده بود که آقا جون ما جمعُ قانع کرد.

من شیعه هستم،‌می خوام سنی بشم

قبلاً که بچه بود زنگ درخونه ها رو می زد و فرار می کرد.

الآن پیشرفت کرده. زنگ می زنه به این شبکه های ماهواره ای، سر کارشون می ذاره. یه روز می گه من شیعه م، می خوام سنی بشم. یه روز می گه من سنی ام می خوام شیعه بشم.  یه روز سوال های سرکاری می پرسه ازشون. بعدم فیلمشُ ضبط می کنه می فرسته برای رفقا تا اونام بخندن.

خودش می گه: این شبکه ها، مخاطبین شونُ سر کار می ذارن، من اونا رو سر کار می ذارم، معلوم نیست کی قراره منُ سر کار بذاره.