ترس،از اون چیزای واگیر دار دنیاست.
یعنی ماها ممکنه اولش خودمون از چیزی نترسیم. ولی وقتی ترس و هراس یکی دیگه رو ببینیم ،یا پای حرفاش بشینیم، یواش یواش ما هم ترس برمون برداره.
برای همینم هست که احادیث به ما نصیحت می کنن که از مشورت کردن با آدم ترسو و بی دل و جرأت پرهیز کنیم.
چون، ممکنه ترسشون به ما هم سرایت کنه....
ترس انواع و اقسام داره. وقتی می گیم ترس، استرس و دلهره و اضطراب و کُپ کردن و مو به تن سیخ شدن رو هم شامل می شه...
البته بعضی از ترس ها، لحظه ای هستن. مثلاً وقتی یکی محض شوخی و بی مزگی، پشت دیوار قایم می شه و میپره توی دلت، برای یه لحظه، دلت هُرّی می ریزه پایین. یا مثلاً وقتی توی تاریکی، پله ها رو دو تا یکی می کنی ...
این فرو ریختن دل یه جور ترسه.
ولی ترسایی هم داریم که مزمن هستن.
مثلاً ترس از کنکور، یا استرس سر رسیدن موعد اقساط و اینجور چیزا...
اون ترسای دسته اول رو زیاد نمی شه کاریش کرد. ولی ترسای دوم، چاره داره.
چاره اش هم اول از همه توکل به خداست و بعدش، تفکر و برنامه ریزی ....
