فاصله ی اسیری تا امیری

بهش گفتن : ما که از قدیم می شناختیمت ، ولی بازم نفهمیدیم چه جوری شد که از اسیری رسیدی به امیری.

گفت : یه  روز که از دست دشمن  فرار کرده بودم  و  گوشه یه خرابه ، نفس نفس می زدم ، چشمم افتاد به یه مورچه …

مورچه دلش می خواست یه گندم رو ببره بالای دیوار خرابه .

با هر زحمتی بود گندم رو با خودش ، به اندازه چند وجب بالا می برد و بعد همراه گندم سقوط می کرد روی زمین .

کار من شده بودن شمردن دفعه های سقوطش و کار اون شده بود از نو شروع کردن.

شمردم و شمردم  و شمردم، به هفتاد که رسیدم ، مورچه همراه گندم از دیوار بالا رفت. مورچه ی کوچیک به من بزرگترین درس زندگیم رو داد : «درس پشتکار»

غریبی و اسیری و غم یار

پرسید:

آن مصیبت که برایش صبح و شام خون گریه می کنید مصیبت علی اکبر است؟

فرمود: علی اکبر هم اگر زنده بود، صبح و شام برای آن مصیبت، خون گریه می کرد.

پرسید: آن مصیبت، مصیبت حضرت عباس است؟

فرمود: او هم اگر زنده بود، خون گریه می کرد.

پرسید: مصیبت، مصیبت جدتان است؟

فرمود: جدم حسین هم اگر زنده بود، برای مصیبت عمه ام زینب، صبح و شام، خون گریه می کرد.

خواب دیده بود، خواب امام زمانش را...