زنده باد آقای شادابیان

قانون اساسی می گه : «مسئولیت اعطای نشان های دولتی با رئیس جمهوره»

ولی من اگه جای رئیس جمهور بودم حتماً یه مدالی، نشانی ،‌لوح تقدیری چیزی به آقای کفاشیان می دادم.

حالا درسته که توی همه رده های ملی تند و تند باختیم و حذف شدیم، ولی خوشرویی و چهره همیشه بشاش ایشون به نظر من قابل تقدیره.

به این فکر نکنید  که از همه جا حذف شدیم، به این فکر کنید که بعد از همه این باخت ها ایشون هم می تونست  جلوی دوربین اخم کنه و با ترش رویی و یه چهره عبوس و گرفته، حالمون رو بیشتر از اینا بگیره...

می گید نه؟

صبر کنید! رئیس فدراسیون بعدی که اومد می فهمید من چی می گم!

اخم کی بر درد بی درمان دواست؟

 چیه؟ چته؟

خب تو بد آوردی به بقیه چه ربطی داره؟

حالا مثلاً اخم کنی و سه گره ها رو  بدی توی هم، همه چی حل می شه؟

من می گم‌ توی هیچ فرهنگی ضرب المثلی نداریم که بگه: «اخم بر هر درد و هر مشکل «روا» ست.»

عوضش همین فارسی مث شکر خودمون می گه: «خنده بر هر درد بی درمان «دوا» ست»

دنیا، کوه نیست. آینه ست.

بچه که بودیم توی کتابای مدرسه به مون می گفتن دنیا مث یه کوه می مونه.  کوهی که صدای وقتی جلوش می ایستی و داد می زنی،  صدای تو رو  بازتاب می ده. بعدم توضیح می دادن که کارهای ما، مث همون داد و صدا می مونه که نتیجه و  انعکاسش رو حتماً می بینیم.

ولی  به نظر من، دنیا بیش تر از اونکه به ضمختی کوه یا دیوار های سیمانی باشه، به شفافیت آینه است.

برای کوه  و دیوار فرقی نمی کنه جلوشون بخندی یا اخم کنی.

ولی به آینه اگه بخندی، بهت می خنده.

قدیمی ها یه چیزی می دونستن که می گفتن بخند تا دنیا به روت بخنده...

شمر تعزیه نباش

چیه؟ چته؟

خب تو بد آوردی به بقیه چه ربطی داره؟

حالا مثلاً اخم کنی و سه گرمه ها رو  بدی توی هم، همه چی حل می شه؟

من می گم‌ توی هیچ فرهنگی ضرب المثلی نداریم که بگه: «اخم بر هر درد و هر مشکل «روا» ست.»

عوضش همین فارسی مث شکر خودمون می گه: «خنده بر هر درد بی درمان «دوا» ست»

 

دیدین بعضی ها رو؟

سرشون رو ببُری به کسی سلام نمی کنن ...

به خیال خودشون کوچیک می شن به کسی سلام کنن...

حالا اینش هیچی ...

سلامشون هم که می کنی، یه جوری جواب سلامت رو میدن، انگار  به جای سلام ، بد و بیراه تحویلشون دادی!

 

یه بار به یکی از آدمای همین ژانر، سلام کردم،‌جواب سلامم رو نداد.

 

با خودم گفتم شاید نشنیده،  این دفعه بلند تر سلام کردم.  جوری با غضب نگاهم کرد که یاد شمر تعزیه افتادم و ناخود آگاه گفتم: ببخشید سلامتون کردم!

 

من نمی دونم با اینکه خوش رویی هیچ نوع هزینه و عوارض و مالیاتی نداره، چرا بعضی ها اصلاٌ سراغش نمی رن.

حالا دست و دلبازی رو بگی، یه چیزی. بالاخره خرج داره.

ولی خوش رویی که دیگه پول و وقت و هزینه نمی خواد.

فقط کافیه یه کم لب هات رو به صورت افقی بکشی...

همین خودش تا حدودی خوش روئیه. به همین سادگی!