روز عقد کنون، یک سال بعد!

هیچ وقت نصیحتی رو که یه دوست بزرگتر موقع ازدواج بهم گفت، فراموش نمی کنم ...

گفت : یه سال که ازدواجتون بگذره ، اونقدر که به زشتی و  زیبایی سیرت همدیگه توجه می کنید ، از زیبایی و نازیبایی صورت هم یاد نمی کنید ...

واقعیت اینه که ما آدما، خیلی زود به قیافه هم عادت می کنیم و برامون زشتی ها و زیبایی های ظاهری عادی می شن...

ولی عادت کردن به اخلاق  و  رفتار طرف مقابل ، به این سادگی نیست.

گاهی اوقات، بعضی از زن و شوهر ها، بعد یه عمر زندگی، هنوز نتونستن با خلق و خوی هم کنار بیان ...

مدارا یعنی محمدی بودن

مدارا کردن و تحمل داشتن و راه اومدن و مهلت دادن، یه رابطه مستقیم داره با  ایمان داشتن و خدایی بودن.

پیامبر ها چون  بیشتر از بقیه آدما خدایی بودن و اهل ایمان،  بیشتر از بقیه هم اهل مدارا بودن.

راجع به تحمل و سعه صدر پیامبرمون اونقدر داستان کوتاه و بلند وجود داره که قشنگ می شه با جمع آوریش  چند جلد کتاب نوشت.

از بین خود ما ها هم، هر کسی بیشتر اهل مدارا باشه، می شه اطمینان داشت که بیشتر صاحب خلق خوش محمدیه.

ولی مدارا، بیش از اونکه یه خُلق انسانی باشه، یه خلق خدائیه.

خدا، خودش اهل راه اومدنه و دوست داره بنده هاش هم، با هم دیگه راه بیان.

سرمایه ای به اسم اخلاق خوش

قراره  از یه جور سرمایه صحبت کنیم.

یه سرمایه  که از داشتنش، هم خدا رو خوش میاد، هم خلق خدا رو .

این سرمایه ی گرون قیمت،  اخلاق خوش و خوش اخلاقیه.

اخلاق خوب، بی برو برگرد یه سرمایه ست. سرمایه که می گم، دقیقاً منظورم یه چیزیه مثل  پول و تراول و  سکه و ارز و زمین و خونه و سهام.

البته  دیده شده یه جاهایی که پول  و سکه جواب نمی ده،  اخلاق جواب داده...

اگه فرصتی بشه، می گم کجاها!

 

سر چهار راه حواست نبوده، از چراغ قرمز رد شدی،

یا حواست نبوده، بدون بستن کمربند راه افتادی.

یا پیچیدی داخل طرح زوج و فرد، راه پیش و پس هم نداری...

اینجور وقت ها،  زیاد پیش اومده که راننده هایی، با  اخلاق خوش خودشون،  مامور راهنمایی رو بی خیال جریمه نوشتن کردن...

البته هستن راننده هایی که از روش های دیگه ای وارد می شن، ولی اون روش ها،  نه توی دنیا عاقبت داره، نه توی آخرت!

 

غیر از اخلاق، هر  سرمایه دیگه ای که داشته باشی، شب نمی تونی سر راحت زمین بذاری....

همه ش فکر این هستی که کارخونه م آتیش نگیره، مغازه م رو دزد نزنه، سهامم سقوط نکنه و  نرخ سکه هام پایین نیاد.

ولی اخلاق اینجوری نشده.

یعنی از عصر حجر تا امروز، هیچ کس با سرمایه گذاری در بخش اخلاق، ورشکست نشده.

اخلاق خوش، نه از سکه می افته، نه آتیش می گیره، نه بهش مالیات  و عوارض می بندن، نه می شه دزدیدش...

 

یه فرق دیگه ی اخلاق با بقیه سرمایه ها، اینه که بقیه سرمایه ها رو نمی شه بدون کم شدنشون ، به این و اون بخشید.

یعنی وقتی صد هزار تومن  به یکی می دی، صد هزار تومن از مال خودت کم می شه، ولی وقتی  از خلق خوش خودت به یقیه هدیه می دی، خودت بد اخلاق نمی شی...

فرق دیگه اخلاق و بقیه سرمایه ها اینه که اخلاق،  مورد حسادت واقع نمی شه...

مردم شاید به ماشین آخرین مدل ما حسودی کننن و بهش خط بندازن، ولی کم پیش میاد که به لبخند ملیحمون حسودیشون بشه....

 

یادمون باشه که رسول خدا فرموده:

« محبوب ترین شما نزد من و نزدیک ترین جایگاه را به من در قیامت، خوش اخلاق ترین شما دارد.» 

 «دعوتید به خواندن کتاب اخلاق اجتماعی پیامبر»

 

عقاید، مناسک و اخلاق

دین با اعتقادات شروع می شه. با اقرار به توحید و نبوت. با قبول کردن معاد.

هر کسی که شهادتینُ  به زبون بیاره، مسلمونه  و اسمش میره جزء دفتر دین.

ولی دین فقط اعتقادات و باور ها نیست.

دین، با اعتقادات شروع می شه.

دین، با احکام و مناسک، ادامه پیدا می کنه. با نماز خوندن و دروغ نگفتن و زکات دادن و غیبت نکردن.

هر کسی که خودش و رفتار و گفتار و حرکاتشُ با واجب و حروم خدا تنظیم کنه، داره در راه دینداری قدم می زنه.

ولی دین، فقط به احکام توضیح المسائل خلاصه نمی شه.

نماز و روزه و واجبات و مستحبات، راهی ان برای رسیدن به مقصدی بالاتر.

مقصد دینداری، مکارم و کرامت های اخلاقیه.

 

پیامبرمون فرمود:

من مبعوث شدم تا مکارم اخلاقی رو به کمال برسونم.

باقی  صد و بیست و چهار هزار پیامبر خدا هم برای چیزی غیر از این مبعوث نشده بودن.

اخلاق مدار شدن آدم ها اون قدر مهمه که خدا حاضر می شه  بهترین بنده های خودشُ سروقت ابوجهل ها و ابولهب ها و فرعون ها و نمرود ها بفرسته.

 «دعوتید به خواندن کتاب اخلاق اجتماعی پیامبر»

حتی بهشت و جهنم و برزخ و قیامت هم برای این آفریده شدن تا ما در سایه ی اعتقاد به اون ها،  اخلاقی تر زندگی کنیم.

 

اعتقادات، فقط ذهنیت های ما رو تغییر می دن.

ذهنیت و نگرش کسی که به توحید عقیده داره، با ذهنیت و نگرش کسی که خدا رو باور نداره، فرق می کنه.

احکام و عبادات، رفتارهای ما رو عوض می کنن.

 رفتار کسی که خودشُ به  رعایت حلال و حرام خدا  مقید کرده، با رفتار یه انسان بی پروا و بی تقوا، فرق می کنه.

ولی اخلاق، خود ما و  ماهیت وجود ما رو تغییر می ده.

تغییری که اخلاق در انسان ها به وجود میاره ،‌ فقط به ذهنیت و رفتار خلاصه نمی شه.

اخلاق، از ما، مای تازه می سازه.

انسان ِ  عاری از اخلاق، حیوانیه با ضریب هوشی بالاتر از باقی حیوانات.

ولی انسان اخلاق مدار، فرشته ایه که بر خلاف باقی فرشته ها،‌ قدرت اختیار و انتخاب و اراده داره.

زبان بین المللی اخلاق

ممکنه ارزش های یه جامعه با ارزش های جوامع دیگه متفاوت باشه.

ممکنه آداب و رسوم یه فرهنگ با آداب و رسوم فرهنگ های دیگه فرق داشته باشه.

حتی  ممکنه ارزش ها و آداب و رسوم یه فرهنگ و جامعه ی مشخص هم در طول زمان دستخوش تغییر و تحول بشه.

ولی خیلی کم پیش میاد که اصول اخلاقی در طول زمان، از یه فرهنگ و جامعه به یه فرهنگ و جامعه ی دیگه تغییر کنه.

بخشش و  مهرورزی و گذشت، همیشه و همه جا جزء  رفتار اخلاقی به حساب میاد.

حلم و صبر و خویشتن داری هم به همین صورت.

می خوام بگم: زبان اخلاق، زبانی بین المللیه که همیشه و همه جا فهمیده می شه.

پیامبرهای خدا، برای اینکه دین خدا رو جاوید و  جهانی کنن، با مردم جهان به همچین زبونی حرف زدن.

اگر درشتخو و سنگدل بودی...

قرآن، پر از داستان معجزه های رنگارنگه.

داستان معجزه هایی که باعث ایمان آوردن آدم ها نشدن، باعث سنگ دل تر شدن اون ها شدن.

معجزه هایی که کار  پیامبر ها رو آسون تر نکردن، کارُ سخت تر کردن.

اگه  تا قبل از آوردن معجزه، پیامبر ها رو دروغگو خطاب می کردن، بعد از آوردن معجزه، پیامبرها رو ساحر و کاهن صدا زدن.

می خوام بگم اون چیزی که دل آدم ها رو به سمت پیامبر ها جذب کرد،

اون چیزی که بیشتر از هر چیزی دیگه ای  باعث ایمان آوردن مردم شد، اژدها شدن عصا و زنده شدن مرده ها نبود؛ کرامت های اخلاقی انبیا بود.

خدا توی سوره ی آل عمران خطاب به پیامبرمون فرموده:

اگه درشتخو و  سنگدل بودی،  آدمهایی که عین پروانه دورتُ گرفتن،‌ از اطرافت پراکنده می شدن و تنهات می ذاشتن.

 «دعوتید به خواندن کتاب اخلاق اجتماعی پیامبر»

طعم خوش مستعمره بودن

آدم کیف می‌کند مستعمره این آدم‌های خوشخو باشد و فقط صادرات آنها را وارد زندگی‌اش کند.

وقتی از بین این همه رستوران می‌کوبی و می‌روی یک جای خاص، دلیل دارد .

حتما برای این است که آن آشپز، غذا که می‌پزد، وقتی آماده شد رویش خُلق خوش رنده می‌کند،

 

 وقتی از بین این همه عطاری می‌روی یک عطاری خاص، بی دلیل نیست.

شاید دلیلش این باشد که آن عطار برایت گل بابونه و عناب که می‌پیچد، چهارتا پر خوشخویی هم می‌گذارد،

دلیل دیگرش این است که خدا، این طور دلش خواسته که روزی آدم های خوش اخلاق را زیاد کند.

وقتی از بین این همه قصابی ، می روی یک قصابی خاص،  حتماً حکمتی پشت سرش هست.

حکمتش شاید این باشد که اگر همه ی گوشت های آن قصاب  را با ذره‌بین زیر و رو کنی رگ  و پیی از بدخویی تویش نمی‌بینی،

حکمت دیگرش این است  که خدا،  به دل آدم های خوش اخلاق خاصیت مغناطیسی داده.

آدم های  خوش اخلاق بقیه را همه جور جذب خودشان می کنند!

 

وقتی  از بین این همه گل فروشی  راهت را مستقیماً  کج می کنی سمت یک گل فروشی خاص ، یعنی یک چیزی تو را به سمت خودش کشیده که رفته ای آنجا.

حتی اگر راهش دور باشد.

حتی اگر هنرش، هنری تر از بقیه نباشد.

گل فروش دوست داشتنی‌ تو، همان کسی است که همیشه ی خدا، چند تا شاخه خوشخویی معطر می‌گذارد لای دسته گلت.

 

 

سیرت و صورت

هیچ وقت نصیحتی رو که یه دوست بزرگتر موقع ازدواج بهم گفت، فراموش نمی کنم ...

گفت : یه سال که از ازدواجتون بگذره ، اونقدر که به زشتی و  زیبایی سیرت همدیگه توجه می کنید ، از زیبایی و نازیبایی صورت هم یاد نمی کنید ...

واقعیت اینه که ما آدما، خیلی زود به قیافه هم عادت می کنیم و برامون زشتی ها و زیبایی های ظاهری عادی می شن...

ولی عادت کردن به اخلاق  و  رفتار طرف مقابل ، به این سادگی نیست.

گاهی اوقات، بعضی از زن و شوهر ها، بعد یه عمر زندگی، هنوز نتونستن با خلق و خوی هم کنار بیان ...

اصلا آدم اگه یه سری به  یکی از این شعبه های دادگاه خانواده بزنه، خیلی چیزا دستش میاد.  مثلاً دستش میاد که بیشتر اختلافات زن و شوهری و خانوادگی،به این دلیله که زن و شوهر نتونستن با سیرت و خلق و خوی هم کنار بیان. و الا  کنار اومدن با سر کم پشت و دماغ پهن کار خیلی سختی نیست.