آدما، سلیقه هاشون با همدیگه فرق می کنه.
ممکنه یکی از یه غذایی خوشش بیاد، ولی یکی دیگه اون غذا رو خوش نداشته باشه.
یا یکی طبعش سرد باشه، یکی دیگه گرم.
یکی رنگای روشن دوست باشه، یکی رنگ های تیره تر.
ولی اینجوری نیست که همه ی علاقه ها و سلیقه های آدما با همدیگه متفاوت باشه.
ما آدما، با وجود سلیقه ها و علایق متفاوت مون، یه سری علایق و سلایق مشترک هم داریم.
همه ی آدما، یه ساختمون، یا یه اثر هنری کاملُ به یه ساختمون یا اثر هنری نیمه کاره و ناقص ترجیح می دن.
همه ی آدما نسبت به شنیدن یه خبر با جزئیات کامل، علاقه ی بیشتری دارن تا یه خبر نصفه نیمه و ناقص.
آدما، از هر چیزی، شکل بهتر و کامل تر اونُ می خوان و این ویژگی مشترک، ریشه در فطرت خدایی اون ها داره.
شاید قد و وزن و نژاد و رنگ و لهجه ی آدما متفاوت باشه، ولی فطرت همه ی اون ها یکسان و خدائیه.
علاقه ی آدمیزاد به چیزهای بهتر و کامل تر، یکی از راه های قرآن برای دعوت انسان ها به ایمان و معنویته.
خدا توی قرآن، خطاب به همه ی انسان ها، توی هر قرن و قبیله ای که باشن می گه:
اگه زندگی بهتر و با دوام تر می خواید، راهش ایمانه.
اگه دانش بهتر و کامل تر می خواید، پیش خدا و انباست.
اگه طالب نعمت و سلامت بهتر و بیشتر و کامل ترید، راهش بندگیه.
اگه طالب نورید، خدا نور آسمون ها و زمینه.
دنبال هر خیری که هستید، کامل ترین شکل اون خیر پیش خداست.
اشتباهی، جای دیگه نرید!
