وقتی داریم از اینترنت استفاده می کنیم، برای تماشای هر صفحه ای، ده ها رایانه ی غول پیکر باید اون صفحه رو دست به دست کنن تا به ما برسه. این رایانه های غول پیکر، حجم عظیمی از الکتریسته رو مصرف می کنن. انرژی این رایانه ها، از نیروگاه هایی تأمین می شه که مدام به گرم شدن کره ی زمین و تخریب لایه ی ازن دامن می زنن.
وقتی با اتوموبیل خودمون توی خیابون و جاده رانندگی می کنیم، با هر فشاری که روی پدال گاز میاریم، حجمی از آلاینده ها رو به هوایی که خودمون و بقیه تنفس می کنن اضافه می کنیم. بگذریم از اینکه خودروی ما،علاوه بر آلوده کردن هوا، آلاینده گی های دیگه ای هم داره که کمتر به ما گوشزد می شه.
بابت چیزایی که روزانه و هفتگی و ماهانه از فروشگاه ها می خریم، ده ها لیتر پسماند از کارخونه های تولید کننده ی اون وسایل، به بیرون سرازیر می شه.
این پسماند ها علاوه بر آلوده کردن زمین، آب های سطحی و زیر زمینی رو هم آلوده می کنن.
می خوام بگم: اولین کمکی برای حفظ محیط زیست از دست ما بر میاد اینه که: کمتر اسراف کنیم!