حسد، ایمان سوزه

 یکی از اون چیزایی که آتیش کینه و حسادت،  خیلی سریع به جونش می افته و خاکسترش می کنه، ایمان و اعمال آدمه.

بودن آدمای خوش سابقه ای  که به خاطر حسادت و کینه درونیشون،  پا بخت خودشون زدن و بعد از سال های سال مسلمونی کردن،‌ بی ایمان از دنیا رفتن.

اون آدما اگه چند ساعت با خودشون می نشستن و فکر می کردن،‌ با یه دو دو تا چارتای ساده به این نتیجه می رسیدن که  دارن به دنیا و آخرت خودشون بازی می کنن.

ولی آدم کینه ای،‌ اونقدر  داره گر می گیره که از همین دو دو تا چارتای ساده هم عاجزه...

آدم کینه ای آدم بی منطقیه....

این آتیش، بد جوری می سوزونه

کینه و حسادت، یه جور آتیشه.

اونم نه از این شعله های کوچیک که با یه فوت ساده خاموش می شن.

آتیش کینه و حسد، وقتی به جون یکی می افته،‌طرف جوری گر می گیره که برای خنک شدن حاضره هر کاری بکنه.

آتیش کینه و حسادت،  خیلی چیزا  رو میسوزونه و  خاکستر می کنه.

اولیش عاطفه و مروته و دلرحمیه.

آدمای کینه ای، معمولاً آدمای بی رحمی هستن. نه به خودشون رحم می کنن، نه به بقیه...