«حسن همجوارى» فقط یه اصطلاح سیاسى برای ارتباط میون کشور ها نیست...
حسن همجواری ، چیزی نیست که فقط کاربرد بین المللى داشته باشه بلکه میون اهل یه محل، یا در روابط دو تا همسایه هم
مطرحه.
بهترین خونه، ولی با همسایهاى ناهنجار
و مردم آزار، مفت هم گرونه!
مولا علی در نامه خودش به امام حسن ،
به عنوان نصیحت پدری روزگار چشیده، به فرزند جوانش فرمود :
پیش از سفر، از همسفر بپرس و پیش از
خونه، از همسایه!
به نظر شما ، آیا دو تاهمسایه، فقط توی « سایه» با هم شریکن و نزدیک به هم؟
یا اینکه شما هم قبول دارین حق وحقوق و
حد و حدودى هم وجود داره .
بعضیا
مىگن :«چهاردیوارى، اختیارى» ، نه با همسایه هاشون کاری دارن ، نه دوست
دارن کسی کاری به کار اون ها داشته باشه ...
ولی مردم ترکمن صحرا خیلی اهل این حرفا
نیستن ، اصلا به این جور حرفا می خندن ،دقیقا به همون سبکی که بزرگتر ها به حرفای
بچه گونه بچه ها می خندن ...
واسه خودشون سنتی دارن به اسم :«ظرف
همسایه»
هر مادری که توی خونه غذا می پزه ، قبل
از اینکه خودش و خونواده اش از اون غذا بخورن ، یه مقدار از اونُ توی ظرف همسایه
می ریزه و خودش یا دخترش اونو برای همسایه می برن ...
ظرف همسایه بیشتر یه بهونه ست ، یه بهونه برای
سر زدن و خبر دار شدن از حال و احوال هم ...
دنبال بهانه گشتن همیشه هم کار بدی
نیست !
اونایی که توفیقشون بیشتر از ما بوده و
پیامبرُ از نزدیک دیدن، برای ما اینجور تعریف می کنن که پیامبر...
برای همسایه عین خون مسلمون حرمت قائل
بود ؛
در ضمن ، تا چهل تا خونه رو هم ، همسایه اعلام کرده بود .
می فرمود: همسایه تون، اگر مریض شد باید عیادتش کنی ، اگر
به رحمت خدا رفت باید تشییعش کنی ، اگر قرض خواست باید بدی و اگر حادثه تلخ و
شیرینی رخ داد ، باید شریکش باشی و بهش
تسلیت یا تبریک بگی.
پیامبر، حق همسایه اونقدر براش مهم بود که در جنگ تبوک فرمود : هر
کس همسایه اش رو اذیت کرده، نیاد!
تازه جنگ تبوک از اون جنگایی بود
که توش شدیداً گرفتار کمبود نفر بودند.